14.02.2009

iş kadını olmak. ertesi gün.

dostum, hatırlayamadım senaryonu tam. bana bir uzunca yaz. öyle yapayım yorumlarını. ama çok sevindim icraatin içinden seslenmene. Biz acaip yogun calısıoruz, sürekli de aksilikler oluyo. kriz yönetimiyle geçiyor ömrüm. ama hakkaten mutluyum. herkes çok iyi. çok eğleniyoruz. beraberce sorunları çözüyoruz vs. festival yönetimi çok boktan mesela. bağımsız bir iş yapmaya çalışırken sürekli intervention çabasındalar. yani, kapitalist patronunun altında sevdiğin işi yapmaya benziyor. ama ztn, bundan kaçış yok, hep konuştuğumuz şey.
Bir de yani egosal bir şey belki, ama böyle sorunları çözebildiğimi, aslında iyi çalıştığımı fln görüyorum. ulan diyorum, aslında ben kalkarım birsürü şeyin altından.
bir de surat asmamaya çalışıyorum, eşşek kadar ofisimize yazdırdım:
"No Resentment!", diye.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder